"Printemps" by Moshiri

Today, as I noticed the tree in our yard in full bloom, I thought of the late Fereidoun Moshiri. He was arguably one of the fathers of modern Persian poetry, who is best known for his famed piece "The alley," or "کوچه." He has a wonderful piece on the glory of spring. In this piece, he recounts and observes the intricacies of spring: the aroma of the rain on fresh grass, the tender twigs cleansed by the sprinkling of water, the weeping willow, the fragrance of narcissus, and the intoxicated chanting of the birds. He goes on to point out subtle image of the half-blooming rosebuds, whose youth he envies. He then invokes the freshness of the spring to refresh his saddened heart. I have attached the original for your perusal.


بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک
شاخه های شسته، باران خورده، پاک
آسمان آبی و ابر سپید
برگ های سبز بید
عطر نرگس، رقص باد
نغمه شوق پرستوهای شاد
خلوت گرم کبوترهای مست ...
نرم نرمک می رسد اینک بهار
خوش به حال روزگار!

خوش به حال چشمه ها و دشت ها
خوش به حال دانه ها و سبزه ها
خوش به حال غنچه های نیمه باز
خوش به حال دختر میخک – که می خندد به ناز –
خوش به حال جام لبریز از شراب
خوش به حال آفتاب

ای دل من، گرچه در این روزگار
جامه رنگین نمی پوشی به کام
باده رنگین نمی بینی به جام
نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت، از آن می که می باید تهی است
ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم!
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش می شود هفتاد رنگ!